Setiap orang mempunyai sahabat. Tanpa sahabat atau kawan, hidup kita ibarat ‘kera sumbang’. Sahabat biasanya menjadi rakan belajar, bermain, dan bertukar-tukar fikiran.
Saya mempunyai seorang sahabat yang saya anggap cukup istimewa. Sahabat saya bernama
Masdor. Saya memanggilnya Dor sahaja. Dor dilahirkan pada 12 Julai
1990. Dia ialah anak sulung Encik Masdar Ali, seorang jurutera dan Puan
Marhamah Malim, seorang guru.
Saya
mengenali Dor sejak kecil lagi kerana kami berjiran. Selain itu, kami
dibesarkan oleh pengasuh yang sama iaitu Mak cik Jamilah, yang juga
jiran kami. Persahabatan kami begitu akrab. Saya sering dibawa oleh
keluarga Dor balik ke kampungnya. ‘Macam belangkas’ itulah ungkapan yang sesuai mengambarkan betapa akrabnya kami.
Dor
bercita-cita menjadi seorang jurutera seperti ayahnya. Dalam pelajaran,
kami sentiasa bersaing untuk merebut tempat teratas di sekolah. Kami sentiasa bersaing sejak kami menjejakkan kaki di bangku sekolah. Kami sentiasa mendapat ‘A’ dalam semua matapelajaran.
Dalam
bidang sukan, Dor dan saya telah mewakili sekolah dalam permainan
badminton, catur, dan bola sepak. Selain itu, kami juga mempunyai hobi
yang sama iaitu mengumpul topi dan lencana.
Persahabatan kami yang akrab tidak menghalang untuk saya mengenali lebih ramai kawan, bak kata pepatah, ‘berkawan biar seribu, bermusuh jangan sekali’. Teman setia pula ialah apabila dia sanggup sedih dan ketawa bersama-sama.
0 comments:
Post a Comment